In het dekseltje had hij een tekst laten graveren:
gefeliciteerd met uw vijfentwintig jarig huwelijk, uw liefhebbende zoon William.
Voor zijn moeder had hij een fijn gouden armband gekocht, waarin heel vernuftig een klein medaillonnetje was verwerkt.
In dat medaillonnetje had hij een portretje van het hele gezin laten aanbrengen en ook in dit dekseltje stonden dezelfde woorden gegraveerd.
Hij hoopte hen beiden met deze geschenken een groot plezier te kunnen doen en hij vermoedde dat dit wel zou lukken.
Met een zucht van voldoening kleedde hij zich uit, en een ogenblik later lag hij achterover op bed en sliep hij vrijwel onmiddellijk in.
De volgende morgen stond William al vroeg naast zijn bed.
Toen Stuart aanklopte om hem te komen wekken was hij al geschoren, gewassen en aangekleed.
Hij hoefde alleen nog maar zijn blonde haar wat te kammen voordat hij naar beneden ging voor het ontbijt.
Beneden waren de bedienden al volop in de weer om de ontbijttafel een zo’n feestelijk mogelijk aanzicht te geven.
Heerlijke geuren vulden de ruimte.
Er was haast bij geboden, want alles moest natuurlijk klaar zijn voordat de lord en lady hun opwachting voor het ontbijt kwamen maken.
Toen alles gereed was werd het personeel in lijn opgesteld bij de trap van het ovale trappenhuis in afwachting van de entree van Lord en Lady Brightton.
Lord Brightton had zijn hand in die van zijn vrouw gelegd, toen ze samen langs de trap naar beneden schreden.
Voor ze goed en wel halverwege waren, werden ze geestdriftig met gejuich en applaus begroet.
Stralend van geluk namen ze de warme felicitatie in ontvangst, waarna er nogmaals een driewerf hoera klonk.
“Dank u hartelijk voor dit warme ontvangst” zei Lord Brightton lachend.
Stuart kwam naar voren ”Mag ik u beiden voorgaan om u naar het gereed staande ontbijt te begeleiden?”
Toen ze de kamer binnenliepen uitte Lady Brightton kreetjes van verrukking over de feestelijk versierde ontbijttafel.
”Dat ziet er werkelijk fantastisch uit Stuart” gaf Lord Brightton hem als compliment, “Wil je al het personeel wat hier verantwoordelijk voor is mijn welgemeende complimenten overbrengen?”
“Zij zullen dit zeker waarderen, my Lord” antwoordde Stuart glimlachend. “Zullen wij plaats nemen aan deze feestelijk gedekte tafel lieve?” zei hij, terwijl hij zijn vrouw galant naar haar stoel begeleide.
Nadat ook hijzelf en William waren gaan zitten, begonnen ze met smaak aan het overheerlijk klaargemaakte ontbijt.
Halverwege het ontbijt stond William ineens op en nam hij het woord.
“Vader en moeder, op deze feestelijke dag wil ik u beiden van harte feliciteren met jullie vijfentwintigjarig huwelijksjubileum.
Ik hoop dat deze bijzondere dag een dag mag worden die jullie nooit meer zullen vergeten en waaraan jullie nog veel terug zullen denken
Als dank voor al jullie goede zorgen, en ook om aan deze heugelijke dag een lang blijvende herinnering mee te geven, heb ik voor jullie beiden een gepast geschenk gekocht.
Ik hoop dat ik er in geslaagd ben om iets van uw goede smaak gekocht te hebben.”
Hij gaf zijn vader een stevige hand en keek hem recht in de ogen.
“Ik ben trots op u pa!” zei hij, terwijl hij hem stevig op de schouders klopte en het geschenk aan hem overhandigde.
Zijn vader keek hem dankbaar aan en was duidelijk ontroerd.
“Dank je wel jongen” kon hij met veel moeite over zijn lippen krijgen.
Voorzichtig pakte hij het geschenk uit.
Onder het papier zat een doosje, dat hij een ogenblik later met stijgende verbazing opende.
“Een vestzak horloge!” riep hij verrukt uit.
“Lieverd moet je eens zien wat die jongen aan mij heeft gegeven!”
Hij opende het dekseltje en tot zijn verassing begon er direct een muziekje te spelen.
Nog meer ontroerd dan even daarvoor las hij hardop voor wat er op het dekseltje stond ingegraveerd.”gefeliciteerd met uw vijfentwintig jaar huwelijk, uw liefhebbende zoon William.” “Jongen dit is veel te veel,” klonk het gesmoord.
“Ik weet niet wat ik zeggen moet, hartelijk bedankt!”
Hij omhelsde zijn zoon en klopte ook hem stevig op zijn schouder.
“Ook voor u heb ik wat kleins uitgezocht moeder ” zei William, terwijl hij haar een pakje in handen duwde.
Zij keek hem lachend aan en begon het stralend van geluk uit te pakken.
Toen zij langzaam het doosje opende, lag daar in het rode fluweel een fijn gouden kettinkje te glinsteren.
Ze pakte het voorzichtig met haar slanke vingers uit het doosje, en keek haar zoon met grote verbaasde ogen aan.
Van alle kanten bewonderde ze het kleinood en voorzichtig opende ze het medaillonnetje waarin het portretje verborgen zat.
Een kreetje van verrukking gaf aan hoe geweldig mooi zij het vond.
Ze viel William stralend om de hals en kuste hem op beide wangen.
“Dank je wel lieverd, dank je wel” was het enige wat ze nog gesmoord uit kon brengen.
Ze schoof het armbandje trots om haar slanke pols en bekeek het daarna eens met groot genoegen van dichtbij.
“Hoe vind je hem schat?” vroeg ze haar man, glunderend van oor tot oor.
“Het staat je fantastisch lieverd” antwoordde hij haar oprecht.
William voelde zich opgelucht dat het armbandje paste en dat alles zo goed bij zijn ouders in de smaak was gevallen.
Nu kon hij met een gerust hart verder gaan genieten van zijn overheerlijke ontbijt.
Stuart kwam glimlachend de kamer binnen lopen.
“Pardon my Lord en Lady, ik hoop dat u het mij niet kwalijk zal nemen, maar mij is gevraagd om namens uw persoonlijke staf en al het bedienend personeel van Culzean Castle, u geluk te wensen met uw vijfentwintigjarig huwelijks jubileum.
Wij hopen dat u en uwe Ladyship nog lang van elkaars gezelschap zullen mogen genieten, en dat er nog vele gezonde en gelukkige jaren aan toegevoegd mogen worden.
Ook u sir William, wensen wij toe, dat u nog lang van uw ouders zult mogen genieten.
Ik wil u bruidspaar dan nu namens het gehele personeel deze boeketten met rode rozen aanbieden en u my Lord deze fles cognac uit Frankrijk en voor u my Lady, een flesje parfum uit hetzelfde land.
Wij hopen dat het tot uw genoegen zou mogen zijn”.
Vijf enorme vazen met zeker honderd rozen in elk, werden binnengebracht en hen vriendelijk lachend aangeboden.
William vroeg zichzelf af hoe Stuart het voor elkaar had gekregen om in hemelsnaam aan Franse parfum en Cognac te komen.
Dat moest haast wel een waar fortuin hebben gekost, want deze goederen moesten vrijwel zeker van een smokkelaar afkomstig zijn aangezien de handel met Frankrijk verboden was en de Engelse marine al maanden al de Franse havens blokkeerde.
Het personeel stond nog steeds geduldig in de hal opgesteld en juichte het paar nogmaals toe.
Lord Brightton stond op en sprak hen toe; “Namens mijn vrouw en mijzelf, wil ik een ieder hartelijk danken voor het enorme blijk van medeleven die jullie hier op dit moment aan ons betonen.
Wij willen u zeggen, dat mede door jullie grandioze inzet en zorgzaamheid, wij ons verblijf hier op Cuzean Castle tot dusver als bijzonder prettig en gastvrij hebben ervaren.
Wij hopen dan ook dat de komende tijd hier voor een ieder even onvergetelijk zal zijn. Nogmaals hierbij onze hartelijk dank ”
Na zijn woorden werden ze nog eens luid toegejuicht.
“Stuart wil jij er voor zorgen dat al deze trouwe mensen twee dagen extra loon krijgen?, en wil je er tevens op toezien dat ze deze dag volop lekker te eten en te drinken zullen krijgen, zodat ook zij volledig in de feestvreugde mee kunnen delen?”
“Zeker wel, my Lord, mag ik u zeggen dat u te goed bent?
Ik wil u van harte danken namens het gehele personeel,”
Na deze grote verassing ging iedereen weer terug naar z’n plaats alwaar zijn of haar taak gelegen was.
Alleen Stuart bleef achter nadat hij de nodige orders had gegeven, om datgene te regelen wat hem net door Lord Brightton was opgedragen.
”Zou je dan nu zo vriendelijk willen zijn om het geschenk dat ik voor mijn vrouw heb uitgezocht klaar te laten zetten?
En als het gereed is, wil je het mij dan even laten weten?”
“Met het grootste genoegen, my Lord” zei Stuart geheimzinnig glimlachend en haastig liep hij de kamer uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten