Bespied
2
Nu het weer rustig was geworden, vervolgden ze het onderbroken ontbijt en praatten ze wat na over de verassing die het personeel voor hen zo leuk had verzorgd.
Na enige tijd kwam Stuart opnieuw de kamer binnenlopen en melde hij aan Lord Brightton dat alles gereed was.
Lord Brightton stond op en vroeg zijn vrouw en William hem te volgen.
Ze liepen door de centrale hal naar de ingang van het gebouw, waarna hij zijn vrouw speels een blinddoek omdeed die voor dit doel al reeds klaar was gelegd.
Hij gaf haar een hand en, voorzichtig tastend schuifelde ze voort tot hij haar zachtjes in haar oor fluisterde om stil te blijven staan.
“Doe de blinddoek nu maar af lieverd” zei hij plagerig.
Langzaam deed ze hem af terwijl haar ogen even knipperden tegen het felle licht.
Maar kort daarop werden ze groot van verbazing, toen zij voor zich een spierwitte Arabische volbloed paard zag staan.
“Oh Richard wa, ... wat mooi!, schitterend, fantastisch gewoon!, ..is, ..Is hij echt voor mij?”
“Ja schat” antwoordde hij zielsgelukkig omdat zijn geschenk blijkbaar bij haar in goede aarde was gevallen.
“Dit is mijn geschenk voor jou, ik dacht wel dat ik je er veel plezier mee zou doen.
Ik hoop dat hij je zal bevallen en dat je er heel veel uurtjes rijgenot mee zal beleven.”
Ze viel hem om de hals en kuste hem, en met tranen in haar ogen fluisterde ze hem toe: “Dank je wel lieverd, wat een prachtig geschenk, .. dank je wel.”
“Mag ik je voorstellen dat we deze dag samen met elkaar te paard de omgeving van het kasteel zullen gaan verkennen?
Zullen we dit dan meteen maar combineren met een grote picknick ter afsluiting?
Het is prachtig weer, echt ideaal om het landschap eens goed te gaan bekijken.”
Het voorstel werd door haar met veel bijval begroet, en dus vroeg hij Stuart te zorgen dat de paarden snel gezadeld werden en dat alles verder gereed werd gemaakt om tot een perfecte uitvoering van het plan te komen.
Hij gaf aan Stuart de locatie op waar hij de picknick later op de dag wilde houden.
“Laten we ons dan nu even terug trekken om wat kleding aan te trekken die wat meer bij de gelegenheid past.
Ik stel voor om hier over een half uur weer terug te zijn is dat goed?”
Korte tijd later waren ze omgekleed en gereed voor vertrek.
William klom toch nog wat stijfjes op zijn paard en zag met verbazing dat zijn moeder zich met een ferme zwaai in het zadel wierp.
Kort daarop volgde zijn vader vrijwel even sierlijk haar voorbeeld.
Bewonderend keek hij zijn moeder aan, ze was een op en top lady, maar als het er op aan kwam wist ze haar mannetje te staan en kon ze zich net zo makkelijk aanpassen als de gemiddelde boerenmeid.
Ze was ondanks haar leeftijd nog zeer lenig zag hij, en ook zijn vader deed best nog goed mee.
Lang kon hij hier echter niet bij stil blijven staan, want zijn moeder gaf haar paard plotseling de sporen en galoppeerde de oprijlaan af, hierbij direct gevolgd door zijn vader.
Ook hij gaf zijn paard nu de sporen en ging hen snel in volle galop achterna.
Die dag genoten ze met volle teugen van het adembenemende schotse landschap en elkaar.
Het uitzicht vanaf de hoge rotsen over de Firth of Clyde was werkelijk fantastisch.
De lucht was helder waardoor je heel ver kon kijken.
Vissersschepen voeren met gebolde zeilen langs de kust en soms kwamen ze zelfs zo dicht onder de kust dat ze elkaar konden aanroepen en groeten.
Toen ze later op de dag bij de afgesproken picknickplaats aankwamen, waren ze vermoeid van de vele prachtige indrukken die ze die dag hadden opgedaan.
Zoals altijd had Stuart weer echt zijn best gedaan om alles tot in de puntjes te verzorgen.
Hij had gezorgd dat er een flink vuur was aangelegd waarboven grote stukken lekker geurend vlees voor hen werden gebraden.
Ook waren er verschillende broodjes, kaas en salades en natuurlijk ontbrak soep, wijn, bier en andere soorten dranken niet.
Er was bijna teveel om op te noemen, zelfs voor vrolijke muziek had hij gezorgd.
De sfeer was luchtig en gezellig, ja, je kon hem zelfs uitgelaten noemen, en er werd daardoor heel wat afgelachen met elkaar, zodat niemand op dat moment nog dacht aan die vreselijke oorlog die zo angstig dichtbij in alle hevigheid woedde.
Maar boven op een heuvelrug stond met grote belangstelling een sinistere, eenzame man, door een telescoop heimelijk naar hen te kijken.
Vanaf zijn vale, valse, gemeen grijnzende gezicht, kon je aflezen, dat wat hij daar voor zijn ogen zag afspelen hem schijnbaar zeer goed beviel.
Uit zijn hele houding kon je opmaken dat hij heel andere plannen met hen daar beneden had.
Plannen die niet veel goeds in de zin hadden, plannen die als ze het daar hadden kunnen weten, hen heel wat minder vrolijk gestemd zouden hebben dan dat nu bij ze het geval was!
Later op de avond, toen het hele gezelschap was terug gekeerd op Culzean Castle, stond Lord Brightton in de salon door een open venster nog even nagenietend van de fijne dag naar buiten te kijken.
Niet dat hij nog erg veel kon zien, (daar het inmiddels aardedonker was geworden) maar het geluid van de zee maakte hem altijd zo rustig en hij kon daar altijd zo heerlijk van genieten.
Het was lekker bijkomen zo na de weliswaar heel geslaagde, maar ook erg intensieve dag.
Zijn vrouw was haar toilet aan het maken voor de nacht en ook William had zich inmiddels al op zijn kamer teruggetrokken zodat hij even rustig alleen met een cognacje in de hand kon genieten van de rust.
Opeens werd zijn aandacht getrokken door wat leek op licht signalen van uit zee.
Hij spande zich nog eens extra in om met zijn ogen het duister te doorboren en nogmaals zag hij heel in de verte een lichtpuntje drie maal kort achter elkaar aan en uit gaan.
Hij keek of er op de kust ook enig licht te zien was, maar kon daarvan niets ontdekken.
Vreemd vond hij, terwijl hij nadacht of hij het allemaal wel goed had gezien.
“Lieverd kom je ook naar bed?” vroeg zijn vrouw hem, terwijl ze in een vrij gewaagde nachtpon de salon binnen kwam lopen.
Ze zag er werkelijk beeldschoon uit, merkte hij bij zichzelf op.
”Ja zo schat! “ Antwoordde hij haar liefdevol.
“Eh, .. dat is niet helemaal het antwoord wat ik precies had verwacht, is er wat met je aan de hand lieverd?, je kijkt zo bedenkelijk, vind je soms wat ik voor je hebt aangetrokken niet mooi genoeg?
Ik heb hem speciaal nog vorige week voor deze avond gekocht.”
“Nee, .. nee schat, dat is het niet!” haastte hij zich te zeggen, ”Je ziet er werkelijk adembenemend uit, echt waar, het staat je werkelijk beeldschoon, je bent echt een plaatje.”
Hij bewonderde haar nu uitgebreid van top tot teen.
Ze straalde onder zijn complimenten, en kreeg warempel zelfs een blosje op haar wangen terwijl ze ondeugend veelbetekenend naar hem keek.
Hij beantwoorde haar blikken met een even ondeugende warme glimlach en kon het daarna niet weerstaan om haar in zijn armen te nemen en stevig tegen zich aan te drukken.
Innig kuste hij haar op haar mooie volle lippen.
Ze fluisterde lieve speelse woordjes in zijn oor waarop hij vroeg,:”Lieverd, zullen we ons maar even terugtrekken in de richting van de slaapkamer?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten