“Ik zal zeker met je doen wat ik wil” gromde hij sinister.
“Maar ik zal je laten zien dat ik ook weer niet zo’n monster ben als dat jij nu beweerd.
En dus zal ik haar dan maar eens voor de verandering een gunst verlenen.
Maar weet wel, dat bij de minste vorm van verzet of weerstand, ik haar weer laat knevelen en d’r aan haar handen aan de zoldering laat ophangen!”
Astry gaf zijn mannen een teken dat ze haar moesten bevrijden van haar knevels en mondprop.
“Hier is je vrouw!” sneerde hij minachtend terwijl hij Lady Brightton ruw een duw in haar rug gaf zodat ze tegen Lord Brightton aangeworpen werd.
Zij omhelsde en kuste hem, “Is alles goed met je lieveling?”
“Ja, ze hebben me verder niets misdaan, maar wat gaan ze nu met jou doen?”
Lord Brightton moest haar het antwoord schuldig blijven.
Ze keek hem bezorgd aan en streelde met haar slanke vingers over zijn wang, zich daarbij niets aantrekkend van Astray die met minachtende blikken sarcastische opmerkingen stond te maken met de mannen die haar man in een ijzeren greep hielden.
Daarna hinkte ze naar William en omhelsde ook hem.
“Is alles goed met je jongen?” vroeg ze bezorgd “Ik zag dat je ook hinkte ben je soms gewond?” “Het is niets belangrijks moeder.”
Hij keek d’r een ogenblik strak aan in een poging haar duidelijk te maken dat ze over dit onderwerp niet verder moest vragen.
Ze begreep het gelukkig direct en vroeg daarop niet verder.
Astray had zich een moment omgedraaid om wat orders aan zijn mannen te geven, zodoende dat William nog even heel kort de gelegenheid kreeg om nog het een en ander met zijn moeder te bespreken.
“Hoe is het met uw wond?” vroeg hij “Heeft u nog veel pijn?”
“Het is pijnlijk maar goed uit te houden, het is alleen maar een vleeswond en ik laat hem zo verzorgen.” Astray draaide zich weer om.
“Het is nu wel genoeg geweest met die onzin!, breng ze naar de dining room!” beval hij bars.
Lord Brightton en William werden ruw voortgesleept tussen de mannen die hen vasthielden terwijl Lady Brightton een gemene por in haar rug kreeg met de kolf van een geweer.
Zo ging de stoet langzaam richting het trappenhuis naar beneden.
Overal lagen nog dodelijke slachtoffers en gewonden van het hevige gevecht wat had plaats gevonden.
De ravage was werkelijk enorm.
Onder aan de trap gekomen ging de stoet naar rechts en liepen ze de dining room binnen.
“Twee man blijven binnen en zes man buiten de deur.
Mocht er één willen ontsnappen dan schiet je hem direct neer!” beval Astray.
Lord Brightton en William werden ruw gedwongen voor een tafel te gaan staan.
“Ik wil weten hoe het met mijn personeel gaat” merkte Lord Brightton gedurfd op.
“Zoals u nu wel weet is er een gevecht ontstaan, en ik moet u dus mededelen dat er vele doden zijn te betreuren” gaf Astray hem te kennen.
“ik wil ze zien!”
“Ik denk niet dat u nu in de positie bent om eisen te stellen sir!” stelde Astray scherp vast.
“Nu ben ik degene die het hier allemaal te vertellen heeft!, en Ik hoop u dit niet nogmaals te moeten vertellen, ..sir!”
Demonstratief lag hij zijn pistool op tafel en daarnaast kwamen ook weer de documenten te liggen die ze zogenaamd in het kasteel hadden gevonden.
Astray vroeg bars om een stoel en ging nadat hij die gekregen had demonstratief zitten.
“Heeft u er ook één voor mijn vrouw?, ze is namelijk gewond aan haar been zoals u wel weet.”
Astray wuifde minachtend met zijn hand dat er nog één bijgezet kon worden.
“Is nu alles naar wens van meneer?” sneerde hij sarcastisch
“Kunnen we dan nu eindelijk tot de orde overgaan?”
Hij keek een moment naar de documenten die nu zwaar onder de inkt zaten.
“Laat dat theaterspel maar achterwege “ zei Lord Brightton “We hebben uw spelletje inmiddels door, en helaas voor u hebben wij het schijnbaar flink gedwarsboomd.
Niemand zal het verhaal wat u wilde gaan ophangen nog willen geloven na alles wat er allemaal is gebeurd.
Hoe wil je verklaren dat je het halve personeel van Culzean Castle hebt afgeslacht?
Ik kan getuigen, samen met mijn gezin en overlevenden, dat dit detachement soldaten uit Fransen bestaat!
Geen enkel Brits regiment zou al die personeelsleden hebben durven afslachten.
Ik denk dat het beter is dat u dit hele smerige plannetje maar opgeeft en snel samen met uw Franse vriendjes uw biezen pakt naar Frankrijk!”
Bulderend begon Astray te lachen.
“Integendeel my Lord!, u heeft mij juist een uitstekende dienst bewezen!
!k geef toe dat ik iets aan het oorspronkelijke plan moet aanpassen, maar daar is wel wat aan te doen.”
“Helaas voor u zijn er teveel getuigen die uw verhaaltje volledig zullen ontzenuwen.
Wie denkt u dat ze eerder zullen geloven?, u of mij” blufte Lord Brightton in een poging hem alsnog op andere gedachten te brengen ”Uw spel is volgens mij uit, schaak mat noemen ze zoiets!”
Astray lach ging over in een valse grijns “Ook nu heeft u het opnieuw volkomen bij het verkeerde eind sir!, het spel is nog lang niet uit, maar is juist nu pas echt begonnen!
En wat de getuigen betreft, ..daar heb ik een passende oplossing voor my Lord” glimlachte hij onheilspellend.
Hij pakte het pistool wat voor hem lag en richtte die vervolgens dreigend op Lord Brightton.
“Da, ...dat is onmogelijk!, dan zou je hier iedereen moeten vermoorden!” stamelde die geschokt van afgrijzen.
“Precies!” lachte Astray sinister “Maar eerst wil ik van jou nog even te weten komen waar de geheimen documenten die wat informatie bevatten die, .. laten we zeggen, ..we liever niet in verkeerde handen zien vallen precies zijn gebleven.”
“Ha, ha, ha!, daar ben je dan goed laat mee ‘vriend’!, want die zijn allang onderweg naar Londen, sterker nog, ze zullen er nu wel zo’n beetje zijn!”blufte Lord Brightton.
“Je liegt!, moet ik het soms uit je trekken!”Astray richtte de loop van zijn pistool dreigend op zijn vrouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten