hetgeen voor haar een geruststellend teken was dat hij het zeker op prijs stelde om zich door haar te laten troosten.
“Ik zag dat je hinkte, ben je gewond geraakt in het gevecht?” vroeg ze hem bezorgd.
“Niet echt, maar dat is een verhaal dat ik je misschien later nog wel eens zal vertellen“ zei hij terwijl hij zich naar haar terug draaide.
In zijn ogen las ze dat ze niet verder moest vragen, dus verstandig als ze was zweeg ze direct.
“Binnen!” brulde Lord Astray, geërgerd omdat hij nu weer hinderlijk gestoord werd tijdens het schrijven van een belangrijke brief aan premier William Pitt.
“Het spijt me, my Lord “ verontschuldigde een sergeant zich “Maar wat zijn uw orders aangaande de doden en overlevenden van het gevecht?“
”Ik wil dat de doden in zee worden geworpen.
Maar zorg er wel voor dat ze zo verzwaard zullen zijn, dat het zeker is dat ze nooit of te nimmer aan zullen spoelen.
Ze moeten voor eens en voor altijd verdwijnen, is dat goed begrepen?
We willen natuurlijk voorkomen dat er vervelende vragen gesteld gaan worden.
Het is van het grootste belang dat er niets verdachts valt op te merken waardoor onze plannen misschien wel gevaar zouden kunnen gaan lopen.”
De man knikte instemmend.
“Ik zal er persoonlijk op toezien dat het gebeurt zoals u het aan mij hebt opgedragen, my Lord, en wat wilt u verder met de overlevenden doen?“
”De mannen hebben vanwege het succes wel een verzetje verdiend, laat ze plezier maken met de overgebleven vrouwen en vanavond een feestje bouwen.
Daarna verwacht ik dat u zich van alle overlevenden ontdoet!, u ziet zelf maar op welke manier, als het maar grondig gebeurt!
Alleen van de jonge Lord en de Lady blijven jullie met je poten af!, want daar heb ik heel andere plannen mee!
Ik wil daarom dat ze op geen enkele manier dan ook maar een haar gekrenkt zullen worden, is dat goed begrepen?
De eerste de beste die hen wat aandoet zonder mijn uitdrukkelijke toestemming zal wensen dat hij nooit was geboren!"
De sergeant grijnsde bij het vooruitzicht op een avond van drank en vrouwen.
Hij had direct al een lekkere jonge meid in gedachten die hij voor zichzelf zou reserveren.
Haar leeftijd schatte hij op een jaar of zeventien, precies iets voor hem vond hij.
“Misschien vindt u het onbeleefd dat ik het u vraag, maar wat voor plannen heeft u precies met de Brighttons, my Lord?”
“Inderdaad gaat het je eigenlijk geen moer aan, maar ik begrijp wel dat je het graag wilt weten.
Ik wil hen gebruiken om een aantal Franse en Spaanse contacten te paaien.
Je weet, met geschenken onderhoudt men de vriendschap, en we hebben hun goodwill, invloed en medewerking hard nodig bij de verdere uitvoering van onze plannen.
“Ze krijgen niet elke dag een sterke jonge Lord aangeboden als galeislaaf en een Britse Lady als dienstmeid” zei hij vals grijnzend.
“Begrijp je nu, dat hen absoluut geen haar gekrenkt mag worden totdat we ze aan onze invloedrijke medestanders hebben overgeleverd?
Op deze manier krijgen we hopelijk van onze contacten gedaan wat we willen, en zijn we ook nog eens voorgoed van de Brighttons af, zodat ze niet meer in staat zullen zijn om onze plannen te kunnen dwarsbomen.”
De sergeant knikte dat hij het begreep en grinnikte bewonderend met Astray mee over diens sluwheid en het bedenken van dit plan.
“Dit zal bij onze bondgenoten zeker in goede aarde vallen, my Lord, ik zal er goed op toezien dat hen niets zal overkomen”
“Goed, dan wil ik nu dat je maakt dat je wegkomt zodat ik die ellendige brief nu eindelijk eens af kan maken.
Zorg er voor dat ik absoluut meer gestoord zal worden is dat begrepen?
O ja!, en laat vanavond natuurlijk wel wacht lopen door voldoende betrouwbare mannen die helder en oplettend zijn.
En mocht ik er één van hen vanavond toch dronken op z’n post zien dan schiet ik hem ter plekke door zijn kop!, en geloof me, dit is geen loos dreigement!
Al verwacht ik eigenlijk voorlopig geen bezoek of problemen omdat het kasteel volledig afgelegen ligt van bewoonbare gebieden, toch kunnen we ons nu niet veroorloven om fouten te maken, en onze plannen te laten mislukken door de stommiteit van èèn of andere dronken idioot!”
“Jawel, my Lord, tot uw orders.” “Mooi, dat was alles.”
Astray wuifde met zijn hand ten teken dat de sergeant kon gaan.
Een moment later sloeg de deur achter hem dicht en Astray boog zich weer zuchtend voorover om zich aan zijn brief, die zoals gezegd gericht was aan premier William Pitt. te wijden.
Waar was hij ook alweer gebleven?, gromde hij in zichzelf, terwijl hij de brief even vluchtig doorlas.
Oh ja!, hij was over de aanzet op welke manier hij de brief zou beginnen aan het denken.
De brief was namelijk van het grootste belang voor zijn verdere plannen, dus hij kon het zich niet veroorloven er fouten in te maken.
Opnieuw pakte hij zuchtend de ganzenveer en doopte hij hem lichtjes in de inkt.
Even aarzelde hij en hield hij hem een moment vlak boven het papier stil om nog even kort na te denken over hetgeen hij ging schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten