“Het konvooi wat we zojuist in zicht hadden bestaat grotendeels alleen maar uit koopvaardijschepen.
Ik heb ze uitvoerig vanuit de zaling door mijn kijker bestudeerd en het waren duidelijk geen marineschepen.
Bovendien blijken ze slechts te worden geëscorteerd door twee kleine korvetten.
De blokkade schepen moeten vrijwel zeker van hun komst op de hoogte zijn gesteld, daarom stel ik het volgende voor, ....”
Thonnon viel hem bezorgd in de rede.
“U wilt toch hopelijk niet aan mij voorstellen om ze te gaan aanvallen hè?
U begrijpt toch wel dat zo’n actie onder de gegeven omstandigheden compleet gekkenwerk zal zijn.”
Surcouf moest grijnzen om het overbezorgde gezicht van Thonnon.
“Eh, nou nee!, dat was ik nou niet bepaald van plan, dus u kunt gerust zijn.
Maar het Britse uiterlijk van uw schip is wel uitermate geschikt bij de uitvoering van mijn andere plannetje.
Het is simpel maar volgens mij uiterst doeltreffend.”
Met zijn woorden had hij duidelijk de belangstelling van de commandant opgewekt zag hij.
Rustig ging hij door.
“Als de duisternis is ingevallen stel ik voor om recht op het konvooi af stevenen.
Op het moment dat we door hen worden opgemerkt verzoeken we ze of we ons met beide schepen bij hen mogen aansluiten omdat we zogezegd hebben gehoord dat het s’nachts hier in de omgeving niet erg pluis is vanwege het feit dat er zich hier ergens een Franse kaper zou moeten ophouden.
Als de aansluiting mocht lukken gaan zij dus zelf voor ons als blokkadebreker fungeren.”
“Uw plan is inderdaad vrij eenvoudig” merkte Thonnon bedachtzaam op, “En daardoor geniaal!” sprak hij vervolgens bewonderend uit.
Maar direct daarop rees er ook enige twijfel in hem op.
“Maar wat als ze ons zullen herkennen?”
“Ach kom, die kans lijkt mij vanwege het duister niet erg groot” wuifde Surcouf de twijfels van Thonnon luchtig weg.
Wie van hen zou nu verwachten dat de piraat waar de halve Britse vloot naar op zoek is recht op hun af zal komen zeilen om aansluiting bij hun konvooi te vragen?
“Bovendien, die pikkebroeken kennen het verschil tussen hun eigen broekspijpen nog niet eens!”
“Dat kunt u nu wel zo zeggen, maar mochten we door de een of andere reden toch door hen ontdekt worden dan zijn we zeker verloren!”
Surcouf keek hem doordringend aan. “Luistert u eens, commandant.
Dit is waarschijnlijk onze enige kans om ongezien door de blokkade heen te breken.
We pakken deze kans, of we blijven hier rondzwalken totdat onze beide schepen vanzelf door verrotting naar de kelder gaan.
Okay, het plan is misschien gedurfd, maar in een oorlog heb je nu eenmaal risicovolle keuzes te maken.
En die keuzes maken vaak het verschil uit tussen leven of dood.
Maar als ik dan toch ten onder moet gaan, dan ga ik liever op het moment dat ik probeer om de vijand te slim af te zijn dan dat ze me te pakken krijgen terwijl ik voor ze op de vlucht ben.”
Thonnon knikte bedachtzaam.
“Dat ben ik geheel met u eens, monsieur.” Hij keek Surcouf vastberaden in de ogen.
Goed, .. we gaan ervoor!”
“Zo mag ik het graag horen commandant.” Surcouf drukte Thonnon ferm de hand.
Ze bespraken in detail het hele plan met elkaar door.
Kort daarop liet Surcouf zich in een hoog tempo naar zijn eigen schip terugroeien en zette hij zijn mannen aan het werk om het uiterlijk van zijn schip zo goed mogelijk te camoufleren.
Beide schepen voerden niet veel later de Union Jack in top terwijl hun bemanningsleden aan dek zich ook in Britse uniformen hadden gestoken.
De Franse vlag was aan de spiegel van de La Confiance gebonden en sleepte achter het schip aan wat deed voorkomen alsof het schip door de Monitor was buitgemaakt.
De naam van de La Confiance was veranderd in Papilon.
Ze zorgden er zorgvuldig voor om uit zicht van het konvooi te blijven maar wel op zo’n afstand dat ze het later wel in het donker terug konden vinden.
Surcouf liet beide schepen vlak naast elkaar liggen en stapte op de Monitor over om samen met Thonnon de plannen aan de manschappen uit te leggen.
Er daalde een geladen spanning over beide schepen op het moment dat de manschappen het plan van hun commandanten vernamen.
Ieder besefte heel goed dat ze zich midden in het hol van de leeuw zouden gaan wagen, en dat als ze eenmaal in het zicht waren gekomen van het konvooi er voor hen geen weg meer terug was. De mannen kregen een extra oorlam om de tijd wat te verdrijven en hen enige moed in te laten drinken.
Ook William en zijn moeder werden persoonlijk door Thonnon en Surcouf van het plan op de hoogte gebracht.
Op het moment dat William het vermetele plan vernam had hij zich verbaasd uitgesproken over de genialiteit en eenvoud ervan.
Opnieuw had hij met zichtbare bewondering naar Surcouf opgekeken.
Die had in hun bijzijn wel aan Thonnon gevraagd of het niet gevaarlijk was om de familie Brightton tijdens de actie vrij aan dek te laten lopen.
Maar Thonnon had het voor hen opgenomen en hem met grote stelligheid verzekerd dat hij hoogst persoonlijk voor hen in kon staan.
Als er één ding was wat er in deze reis wel was gebleken, dan was het dat je op het woord van een Brightton kon vertrouwen, verzekerde hij hem nog eens extra.
Dat was voor Surcouf voldoende en daarmee was dit punt voor hem afgedaan en liet hij het verder rusten.
Nadat alles naar de wens van Surcouf gereed was gemaakt, sprak hij de mannen nog een laatste keer toe.
“Mannen!, voor ons ligt een zware beproeving die uiterste kalmte en ijzeren discipline van ons allen zal vergen om het tot een succes te maken.
Als wij slagen in onze bedoelingen zal morgen om deze tijd de weg naar ons vaderland voor ons open liggen.
Maar indien wij falen, wacht ons een zekere dood, of jarenlange gevangenschap in een smerig stinkende Britse kerker.
Ik vertrouw erop dat u dapper uw plicht zal doen en we deze missie tot een goed einde zullen brengen!
Mannen!, ik wens jullie succes!, laten we die zelfingenomen Engelsen eens flink bij de neus gaan nemen!, Viva la France!”
De mannen juichten hem toe op het moment dat hij zich weer via een schootlijn sierlijk terug zwierde naar zijn eigen schip.
Hij liet beide schepen daarop vervolgens van elkaar losmaken en nam met de La Confiance positie in op zo’n kabellengte achter de Monitor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten