zaterdag 23 januari 2016

124. Onwelkom bezoek

Dit plan zou zeker een goede kans van slagen hebben gehad als beide schepen en bemanningen in een top conditie waren geweest.
Maar ach, ook al zouden ze de mogelijkheid hebben gezien om het fregat te overmeesteren en daarbij ook nog de korvetten en koopvaardijschepen weten te omzeilen, dan nog was de kans dat ze hier levend weg zouden komen uitermate klein.
Bij het eerste het beste signaal of geluid van een zeegevecht zouden de fregatten die, als waakhonden verborgen in het duister van de nacht waarschijnlijk een paar mijl verderop lagen te wachten, te hulp komen schieten, hen najagen en de zee uit blazen.
Nee, hoe dan ook, bij een treffen zouden ze ten alle tijden het onderspit moeten delven.
Deze gedachtes schoten hem bliksemsnel door het hoofd, terwijl hij gespannen de verrichtingen van het fregat door zijn kijker bleef volgen.
Ineens zag hij het fregat een reeks lichtsignalen naar de LaConfiance seinen en hoorde hij vervolgens dat hij werd aangeroepen.
“Die verdraaide Engelsen!” gromde hij binnensmonds, blijkbaar hadden ze toch enige argwaan gekregen en wilden ze de boel eens van dichtbij gaan bekijken.
Hij probeerde de seinen af te lezen aan de hand van het snode verkregen codeboek van de Engelsen.
Gelukkig had hij deze codes ook aan Surcouf doorgegeven, waardoor ook die in staat zou zijn ze te beantwoorden.
Toen hij met enige moeite de seinen aflas werden zijn bange vermoedens bevestigd.
‘H.M.S Sybille, voor Papilon, verzoek u bij te draaien voor inspectie.’ ontcijferde hij.
Hij zag dat aan boord van het fregat al reeds enkele mannen bezig waren om de jol uit te zetten.
De ra’s van het fregat zwaaiden over waardoor het schip snel tot stilstand kwam.
Dreigend hield hij de La Confiance onder schot met zijn enorme geschut.
Thonnon gaf direct order om zeil in te nemen om de afstand tussen de schepen onderling zo klein mogelijk te houden.
Nu zag hij ook op de La Confiance de ra’s omzwaaien en de zeilen worden tegengebrast.
“Is het schip klaar voor actie?” vroeg Thonnon nog eens voor de zekerheid.
“Jawel commandant, alles is gereed.”
“Er wordt niet eerder een schot gelost voordat ik daar uitdrukkelijk bevel toe heb gegeven, is dat duidelijk!”
De bootsman knikte “Tot uw orders, commandant!”
Hij zag door zijn kijker een aantal mannen afenteren langs de rust van de grote mast van het fregat en plaatsnemen in de jol.
Een ogenblik later zag hij de jol van het schip afgestoten worden waarna ze de steven naar de La Confiance wendde.
Nu zou het op timing aankomen, wist Thonnon.
Zou hij te vroeg reageren dan had hij bij voorbaat zijn bedoelingen aan het fregat verraden en zijn voordeel van verassing verloren.
Maar als hij echter te laat zou reageren dan konden de manschappen in de sloep het fregat waarschuwen voor gevaar.
De spanning steeg met elke meter die de jol de La Confiance naderde.
Na enige tijd was de jol zo’n beetje tot halverwege gevorderd.
Over enkele minuten zouden ze aan boord van de La Confiance stappen!
Hij richtte nu zijn kijker op het schip en zag dat er al reeds een ontvangstcomité bij de valreep klaar stond.
Verder viel er van hier af niets verdachts op te merken.
Maar hij verwachtte dat Surcouf in actie zou komen zodra één van hen een voet aan dek zou zetten.
En dat moment was bijna daar!
De sloepgast op de voorsteven van de jol pikte al op de rust van het bezaanwand van de La Confiance in.
Snel sprongen er drie mariniers uit de jol die in een rap tempo begonnen op te enteren.
“Roerganger, maak je klaar om het roer op mijn teken hard naar stuurboord over te gooien.”
“Begrepen commandant” klonk het zacht uit het schemerduister, alsof de man bang was dat ze het aan boord van het fregat zouden kunnen horen.
Het gezicht van de man werd spookachtig verlicht door het zwakke schijnsel van de lamp die het kompas verlichtte.
De eerste marinier was al gevorderd tot aan de rand van de verschansing.
Enkele handen werden al hulpvaardig naar hem uitgestoken om hem over de rand heen te helpen.
Plotseling daverde er een zware doffe dreun die de vredige stilte van de nacht meedogenloos uiteen reet!.
Thonnon die zeer ingespannen door zijn kijker alles aan boord bij Surcouf had staan volgen schrok hevig, zouden ze zijn ontdekt?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten