Die waarschijnlijk uitmonde in een gevecht tot het bittere eind, aangezien dit een zeer geheime missie was die ze tot elke prijs niet bekend wilde laten worden.
Overgave zal voor hen dus geen optie kunnen zijn.
Een eervolle strijd tot de dood was de enige manier om nog enigszins de naam en eer van de commandant en verdere bemanning te redden.
Met een blik waarin zowel overwinning als lichte spot verscholen lag, keek William de commandant in de ogen.
Zijn woorden waren vervuld met een flinke dosis sarcasme toen hij zei;
“Het fregat verwacht snel een antwoord van u, ‘monsieur’ tenminste, indien u dat al heeft. Anders openen ze over enkele minuten het vuur.”
Ik ben bang dat al uw camouflagetechnieken u nu niet meer zullen helpen kapitein.
En daarom zou ik u willen adviseren om uw vlag te strijken voordat u door het fregat tot spaanders word geschoten!”
Hij hoopte hem daarmee nog op andere gedachten te brengen, alhoewel hij bij zichzelf eigenlijk wel beter wist.
Maar de commandant verblikte of verbloosde niet en bleef rustig door zijn kijker naar het fregat staan turen.
Waarschijnlijk hoopte hij nog op een of ander wonder, dacht William schamper.
Maar het leek hem onwaarschijnlijk dat de Engelse commandant zo’n grote blunder zou begaan dat hij alsnog zou kunnen ontsnappen.
“Luitenant!, laat het schip bijdraaien, maar zet de mannen verdekt opgesteld aan de schoten en brassen.” William keek hem volkomen met stomheid geslagen aan.
Zou hij dan nu nog niet doorhebben dat het vrijwel zeker was dat ze elk moment ontdekt zouden worden?
“Monsieur Henry, wilt u zo vriendelijk zijn om het antwoord op het sein gereed te maken en het daarna te hijsen?”
William’s verbijstering werd zo het kon nog groter dan dat hij al was, en ongelovig over de overrmoedigheid van de man sloeg hij het geheel met een openlijk spottende houding gade.
Dacht hij nu werkelijk hen nog te kunnen misleiden door naar ze te gaan seinen?
Een tweede schot, gevolgd door het gierende geluid van het projectiel en een zuil van water wat hoog opspatte voor de boeg, zette kracht bij de eis van het fregat om zich haastig aan hem bekend te maken. “Monsieur Henry, wilt u wat vaart achter het sein zetten alstublieft?
Onze vrienden op het fregat daar worden wat ongeduldig.”
“Het is al gereed commandant, we kunnen het als het u belieft nu hijsen.”
“Gaat gerust uw gang, monsieur Henry!”
Met verbijstering zag William het gecodeerde sein, compleet met nummer langs de vlaggenlijn omhoog kruipen!
Als in een nachtmerrie zag hij de vlaggen in de harde wind uitwaaien.
“D, ...d, ...dat kan niet!, .. dat, ....dat is onmogelijk!“ Stotterde hij.
De adem stokte hem in de keel. Dit was verschrikkelijk!, nu was de misleiding volledig compleet! In één klap was alle hoop op bevrijding volledig de bodem in geslagen.
Ontgoocheld keek hij nog eens omhoog waar de vlaggen fier in de stormachtige wind aan de vlaggenlijn wapperden. Ze hadden zelfs de geheime code te pakken kunnen krijgen!
Hij kon zijn ogen werkelijk niet geloven!
Hij begreep nu dat het verraad zelfs tot in de hoogste kringen van de admiraliteit moest zijn doorgedrongen. Dit was een afschuwelijke ramp!
De Fransen konden, doordat de code nu op één of andere manier aan hen was verraden, alle gecodeerde seinen tussen de Engelse schepen aflezen!
De gevolgen daarvan waren niet te overzien!
Bij alle blokkades waar Engelse schepen bij betrokken waren konden de Fransen dus nu precies op de hoogte zijn wat ze zouden gaan doen.
Onwetend van het feit dat de Fransen de seinen met hen mee konden lezen, werden plannen en manoeuvres vaak aan elkaar in code doorgeseind.
Hij gruwde bij het idee dat voor de Fransen de geheime code van de Royal Navy een open boek was geworden. Inwendig voelde hij een enorme machteloze woede opkomen tegenover de smerige verraders die deze schandelijke zaak op hun geweten hadden.
Inmiddels was het schip al bijgedraaid.
De bovenbramzeilen waren tegen gebrast, waardoor het schip stevig rollend op de onstuimige golven stil kwam te liggen.
Het fregat had de seinen afgelezen en begroette hen, maar naderde nog wel uiterst behoedzaam. “Monsieur William, het is nu uw beurt!
Ik verzoek u nogmaals met klem alleen de woorden te spreken die ik u influister!
Ik raad u sterk aan geen fouten te maken, want zoals u weet zullen de gevolgen daarvan voor een ieder van ons desastreus zijn.” Hij richtte zich tot zijn luitenant.
“Luitenant!, wilt u zo vriendelijk zijn om monsieur William een spreektrompet aan te reiken?, anders kan hij zich in deze harde wind onmogelijk verstaanbaar maken.”
Het fregat koos positie op zo’n vijftig meter voor de boeg van de brik en hield dreigend het bakboordgeschut op de voorsteven gericht. Dit was een cruciaal moment!
Als het bedrog alsnog ontdekt zou worden zouden ze direct de volle laag in de lengte richting van het schip te incasseren krijgen.
Hetgeen ze vermoedelijk niet zouden overleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten